Je kunt je af vragen of je daar wel moed voor nodig is, maar dat is wel zo.

 

Ieder mens heeft een grondangst en deze kunnen we verdelen in twee soorten angsten.

Namelijk in het uitstaan van doodsangst en de angst voor de leegte en eenzaamheid.

Dat is een grauwe angst die uit het niets lijkt te komen en kan op ieder moment van de dag of nacht toeslaan.

Deze angst kan je de keel dichtschroeven, verlammen, maar wordt ook omgezet in radeloze woede of agressie.

Deze angst kan je hart verduisteren en rijst op uit een peilloze diepte van jezelf die niet getroost kan worden.

 

Deze angst heet existentiële angst, een angst die samenhangt met onze fundamentele kwetsbaarheid en eigenheid, kortom met ons mens zijn.

 

In deze moderne tijd zien we dat de mens ontzettend veel angsten uitstaat.

Je ziet ook dat de mens probeert om zijn angsten te beheersen, door vitaliteit en moed te ontwikkelen.

De zin van de dingen ligt altijd in de strijd van de moed tegen de angst.

Kijk, als je voor een afgrond staat en je durft erin te kijken dan toon je moed.

De mens staat in deze moderne tijd heel vaak voor die afgrond, maar durft er nog niet meer in te kijken.

 

Waar zou dat aan liggen?

 

De mens is iets kwijt en hetgeen de mens verloren heeft gaf een sterke impuls om te zijn.

Vroeger was dit de religieuze referentie en nu wordt het ingevuld door collectieve ideologieën bijvoorbeeld het communisme of het nazisme.

 

Kijk we eens even naar de kwestie Oekraïne en Rusland.

Hier zie je duidelijk de existentiële angst van Poetin.

Hij toont groot en men denkt dat hij veel macht heeft, maar niets is waar.

Zijn leger moet hem groot maken, maar hijzelf is zeer angstig en dat wordt geuit door de moed om het niet-zijn, een moed die vervormd wordt naar een gevaarlijke macht en de onderliggende moed wordt steeds bedreigd, want Poetin kan zichzelf niet aanvaarden, daar is namelijk een tegenpool van liefde voor nodig, die heeft hij niet gehad.

Ooit zag ik in een reportage over hem dat hij als kind een minderwaardigheidscomplex heeft opgelopen.

Vanuit die frustratie - die hem de existentiële angst opleverde - bouwde hij een innerlijke destructie op die zich uit in een negatieve macht.

Poetin heeft het helemaal niet goed voor met zijn mensen en zeker niet op de Krim en de Oekraïne.

Straks devalueert en alles wordt veel duurder en dan komen de mensen die nu zo euforisch reageren tot bezinning.

Zijn macht is nu van: 'Kijk eens hier ben ik en ik heb een groot imperium en dit brengt mij tot aanzien'.

Hij droomt van de tijd van de Sovjet-Unie en een groot machtig land, zoals het bij Stalin was, maar deze droom ontstaan uit angst.

Zijn macht van zijn eigen zijn is bij hem een macht die hem tot wanhoop brengt en daarin zie je de dat angst de wortel van het kwaad kan zijn.

 

Angst komt van binnen en nooit van buiten en deze existentiële angst is de drijfveer tot agressie, geweld en oorlog en zelfs tot vernietiging van onze aarde.

In Poetins grenzeloosheid van zijn bestaan is hij aangewezen op zijn beperkte levenskrachten en overgeleverd aan zijn eigen noodlot.

Als je naar zijn leger kijkt, dan zie je een vorm van zijn eigen strijd tegen zijn eigen angst, maar hij zal dit nooit toegeven, daarom kan hij niet tot concessies met de NAVO, VS en Europa komen.

Deze ontsnappingsroute zal tenslotte toch ooit zijn kop kosten en is gedoemd te mislukken.

Maat Poetin heeft een harde Russische kop en dat zal zeker een tijd duren, voordat hij opgeeft.

 

Ieder mens heeft die existentiële angst, ook wij, net als Poetin.

Een overwinning op deze angst kan nooit technisch zijn en er kan zoveel psychotherapie gegeven worden, maar er is maar een Tegenpool, die deze angst kan overwinnen.

 

Wij hebben onze ouders niet uitgekozen, en we zijn geworpen zoals Heidegger dat zegt, dat is ons Da-sein.

Maar voordat het zover was, waren wij wel gewenst en een grote Tegenpool heeft zelfs onze ouders uitgezocht en deze twee mensen zorgden ervoor dat ze drie werden.

 

Angst kan grenzen als je geloofd dat je gewenst bent, ook al was het in je jeugd niet merkbaar.

Het gaat om het proces daarvoor, toen je nog niet geboren was, op dat moment was je gewenst.

 

Liefde is een krachtig middel en als je deze liefde niet bij je ouders kunt ontvangen, dan was er wel liefde, voordat je ouders je verwekt hebben.

Iemand, de Tegenpool van Angst m.a.w. De Liefde wilde dat jij hier bestond.

De liefde acht jouw bestaan niet als een noodzakelijk kwaad, maar als een hoog gewenst iets.

 

Existentiële angst is de basis van alle problemen van de mens en de wereld en alle oorlogen ontstaan door deze angst.

 

Als we kunnen geloven in een liefhebben hogere macht dan kun je genezen van deze angst, maar dat niet alleen.

Een goede vriend of vriendin die jou liefde geeft, waarin jij vertrouwen hebt en waarin je gelooft, kan de vernietigende angel van angst in jou verwijderen.

Daardoor ga jij je aanvaardt weten en voelen en je hoeft niet meer op je eigen kracht terug te vallen en agressief te worden.

Je wordt teruggebracht naar je innerlijke levenskracht die verstopt zat door de angel van die existentiële angst en jouw levenskracht is jou enige houvast.

Dan zul je zien, als die liefhebbende mens om je wegvalt, dan je zelf zeer veerkrachtig bent geworden om door te gaan, zonder verbittering in je te creëren.

Jouw vertrouwen in de Liefde en met name in je eigen levenskracht is de overwinning op je angst.

Dat is een waarheid, en je kunt die Liefde op allerlei manieren benoemen, zoals een Tegenpool van je angst, een hogere macht, of de kosmos, het universum, een goede vriend of vriendin, hoe je het ook noemt, daarin ben je vrij...

 

Voor mij is mijn levenskracht die mij overeind houdt, maar hoe is die ontstaan.

Door mij te verdiepen in de theologie, psychologie en filosofie kan ik stellen dat ik na lange tijd in mijn leven me aanvaard voelde in het deel voor mijn geboorte.

Daarna werd de band van gehechtheid door mijn moeder verbroken doordat zij geen meisje wilde en alleen van jongens kon houden.

Dit was een lange strijd, maar door deze studies ben ik anders gaan kijken naar mezelf en mijn katalysator is mijn geloof in Jezus, een Man van de praktijk, die laat zien hoe wij anderen kunnen aanvaarden.

Zijn woorden tonen Zijn poëtische kracht en telkens zie je hoe Hij de mens aanvaardt, waardoor de existentiële angst bij de hen verdween.

Jezus is in mijn ogen Leven en Vertrouwen en Hij is de overwinning van angst.

Hierin zie ik Zijn waarheid en Hij is een concrete, dus contingente mens en handelt congruent, maar tegelijkertijd een persoon die angstvrij vertrouwt en onvoorwaardelijk verwijst naar nabijheid van een barmhartige God, Zijn Vader en in Jezus zie je dat Hij stelt dat de mens er mag zijn en niet moet zijn.

 

In deze moderne tijd zie je de mens in de afgrond van hun eigen zijn donderen, zeker door overdruk van prestaties, verslavingen, problemen en hier niet meer uitkomen.

Hier zie je duidelijk angstbeleving zonder geloof en zoeken hun heil in veelvuldige vakanties, meer luxe en maar meedoen met de kudde.
Schulden stapelen zich op en gewoon zijn en blijven is in hun ogen minachtend.

 

Ook wil ik niet met een vinger wijzen naar de mensen zonder geloof, dat is een goed recht en iedereen is vrij in zijn of haar eigen keuze.

Met dit artikel laat ik alleen zien hoe angst ontstaat, met zijn bedreigende radicaliteit en dat er via de Liefde een verlossingsgebeuren plaats kan vinden.

 

Doordat je je met de Liefde verbonden weet, wordt de tiranniek van de angst gebroken.

De mens behoudt zijn angst, maar deze angst - die zich in doodsangst en angst voor schuld, de onnodige schuldgevoelens en de angst voor zinloosheid, waaronder eenzaamheid valt - wordt in Liefde in een nieuw perspectief omgezet.

Liefde zit ook in jezelf, alleen moet je het nog aanboren en dat lukt als je je angst anders kunt bezien.

Een nieuw perspectief in je leven krijgen en je wordt je bewust van je herwonnen levenskracht.

Jou leven hoef je niet meer als een vloek te beleven, maar als een eeuwigheid, want Liefde schenkt eeuwigheid.

 

2015

Marianneke