MIJN GESCHILDERDE KRUISWEG.

 

Een verhaal is altijd waar.

Dat is iets anders dan waargebeurd.

Of je al of niet gelooft of het waar gebeurd is doet helemaal niet ter zake, ontdekte ik toen ik de kruiswegstaties schilderde.

Je loopt namelijk met Christus deze lijdensweg mee en je bent er heel nauw bij betrokken.

Lange tijd heb ik er over na lopen denken waarom ik dat verhaal zou willen schilderen.

Het was al zo vaak geschilderd en ik wilde hierin een uitzondering maken, schilderen en met materiaal werken.

Ik kon het niet voor mezelf onder woorden brengen, het was een gevoel.

Toen ik uiteindelijk besloot om eraan te beginnen, dacht ik aan het handelden over het menselijk lijden en sterven en de uiteindelijke overwinning van het leven.

Dat bleek echter een veel te simpele voorstelling van zaken te zijn.

 

De hele geschiedenis knip je in stukken, nl. in 13 à 14 schilderijen.

Ieder schilderij is een afgerond verhaal op zich met zijn eigen symboliek en eigen kracht.

Het gaat niet alleen over lijden.

Het gaat over angst en noodlot versus vrije wil en vrije keuze, over lafheid en onvermogen en moed, over macht en onmacht, over rechtvaardigheid, over opoffering, over de dagelijkse ellende op de TV, over de holocaust, over zorg en medeleven en de grenzen daaraan, over overgave en verdriet, over woede, wanhoop en fysieke pijn en over de dood, over de verhouding ouders en kind, over de terugkeer in de aarde en tenslotte over het feit dat je als mens niet de arrogantie moet hebben te denken dat je het leven zou kunnen vernietigen.

En uiteindelijk gaat het erover hoe mooi en de moeite waard het leven is.

 

Dit verhaal wordt al eeuwen van generatie op generatie verteld.

Het is een onderdeel van onze cultuur en zit als het ware in je genen gegoten.

Het ligt verankerd in onze taal, onze manier van kijken en beleven.

Het blijft moeilijk om het onder woorden te brengen.

Eigenlijk is het veel gemakkelijker om het te schilderen, om het te laten zien.

 

Materiaal

 

Het uitgangspunt was dat de Christusfiguur op een speciale wijze te markeren.

Zijn haren maakte ik met garen en in het eerste schilderij zette ik Christus op een houten peilers, dat was zijn bordes toen hij ter dood veroordeeld werd.

De stoel verbonden met een loszittende stronk symboliseert de onzekerheid van Pilatus' en de handdoek zijn handenwassing in onschuld.

 

De vrouwen symboliseer ik met garen in vorm van een lus en bekleed deze met mooi kleden.

Een touw met een splits erin gebruik je om je schip vast te leggen.

Dat is de associatie die het voor mij heeft.

Het staat voor veiligheid, voor houvast, voor controle hebben over de situatie - de touwtjes in handen hebben - voor vaste grond onder de voeten hebben.

Dit karakteriseerde mezelf ook, want ook ik heb graag de touwtjes in handen en vaste grond onder de voeten.

Aan de andere kant staat het touw voor vastgebonden zijn, voor vrijheidsberoving, voor een galg.

Als je het doortrekt staat het touw symbool voor leven en dood.

Christus zal ik op altijd in 3D symboliseren.

 

Techniek

Acryl en gemengde techniek op doek.

De staties is 1 t/m 14 hebben de afmeting 40x50 cm.

De andere doeken zijn 60x80 cm.