In het kader van de Nashville verklaring wil ik eens een blog schrijven hoe religie in het brein
werkt.
Wat we in de religie zien, is een krachtige bron dat een leven na de dood creëert.
Dat kun je geloven of niet.
De geschriften zijn geschreven door ademende mensen en mensenhanden met het doel de kudde naar hun hand te zetten.
De bijbel is een arena zonder grenzen, je kunt er van maken wat je wilt.
De gelovigen definiëren zich vaak vol trots met hetgeen er in de bijbel staat, maar ook met de
rituelen en overtuigingen van hun kerk, die deze op hun eigen wijze interpreteren, hoe onlogisch ook, maar de gelovigen nemen dit klakkeloos over.

 

Maar hetgeen in het hoofd van deze groep LHBT gebeurt, is wel te bewijzen.

 

Je ziet dat deze orthodoxe predikanten met hun Nashville verklaring de grens tussen wetenschap en
religie willen vervagen om op deze wijze hun voordeel eruit halen.
Deze eigenwijsheid leidt nu tot een conflict van minachting, maar ook tot solidariteit voor de LHBT groep.
Een conflict die in het verleden geassocieerd werd met Sodom en Gomorra en nu nog steeds actueel wordt gehouden en in deze tijd dat dit niet meer van toepassing is omdat deze vergelijking niet klopt.
We kunnen niet teruggrijpen naar hetgeen wat duizenden jaren v. Chr. gebeurde.
Ook vraag ik me af of deze orthodoxe predikanten met deze Nashville verklaring zichzelf breinsussen, om het seksueel misbruik in de kerken te maskeren en zeker vraag ik me af of zij zelf zo zuiver op de draad zijn.

Wat een context; Nashville verklaringen uitschrijven en veroordelen krachtens de ascese van de LHBT groep.
Ze hebben een uitgebreide lijst van zonden en deugden en ze stellen een leven na de dood in het
vooruitzicht onder een strikte na te leven waaier van voorwaarden en dat zie je nu weer in deze
verklaring.
Dat zijn de variërende graden van beloning en straf, de straffende vlammen van pijn en vooral geen
genot of liefde.
De hel, het vagevuur en de hemel – ik zet ze bewust in deze volgorde – omdat de twee eerste altijd
nog steeds centraal staan, altijd de zonden voorop en nooit het geluk van de mens, terwijl alle
zonden – door het overlijden van Christus – in het verleden, heden en toekomst al vergeven zijn.
Katholieken hadden daar een prachtige methoden voor en ze verzamelden aflaten voor geld en de
mensen trapten en trappen er nog in.
Voor Luther was dit een grens te ver.

Je ziet in deze Nashville verklaringen dat er wanhopig religieuze hardnekkige overtuigingen worden
geschapen om deze LHBT groep te willen genezen, wat niet kan, want dit is – volgens Dick Swaab
al weerlegt – en wetenschappelijk onderkent.
De orthodoxe predikanten maken van zichzelf een god, die ze nooit kunnen zijn.

We voelen ons verbonden met het concept van het 'Zijn' en met de expressie van de religie in het
huidige dagelijkse leven, trouwen kinderen krijgen, nooit scheiden, bij een partner blijven zoals de
kerkelijke dogma dit voorschrijft, zitten we in een web van verplichting die in het oud verleden
geworteld zijn.

Op deze wijze kunnen veel van het banaal – tot vervelens toe herhaalde regels – van de kerk nooit
op een bevredigende manier worden aangepakt, er is altijd gebruik van macht.
In feite kan ons brein deze theologische regels en feiten niet afhandelen, omdat het brein in een
mens zit en niet op papier.
Het menselijke emotie en gevoel bepaald wat goed voor je is.
Je gaat op onderzoek uit – althans ik wel – en zoek een goed boek of film die mij het tegendeel
duidelijk kan maken of ik die saaie en lange trektocht van dogma’s en regels wel/niet moet maken.
Althans mijn brein heeft afwisseling nodig, het wilt verandering en kickt daarop.
Het denken in het nu/deze tijd, zelf je eigen verantwoording dragen kan een breintroost zijn, en dat
doet je goed, zoals de LHBT groep dit ook voelt, als ze uit de kast komen.

Dat zie ik ook  aan onze zoon, die een heel ander mens geworden is.

Het brein zoekt een stimuli, om op een veilige manier vooral jezelf te worden.
Het resultaat is dat het brein de mogelijkheden heeft om te putten uit sociale
emotionele/vaardigheden, waarmee het evolutionair is begiftigd.
Zo kunnen we stellen dat het brein voortdurend in strijd is met de dichtgeplakte leer en dogma’s
van de kerk en dat gevecht heb ik wel ervaren.

Nu ik uit de kerk ben is er rust.

Wat voor de jogger de benen zijn is voor het brein religie met wel een andere uitwerking.
De benen van de joggers zorgen ervoor dat de uitdagers van de Mount Everest de top bereiken en
zo produceert de religie in het menselijk brein een zeer grote waaier van regels, dogma's geloof en
macht waardoor je vast komt te zitten en zeker ook ongeloof als je erachter komt hoe de vork in de
steel zit.

We kunnen vanuit de Nashville verklaring niet stellen dat er slechte of goede mensen zijn.
Ook degene die deze Nashville verklaring schreven – en zeker hier in Nederland vertaalden –
hebben ook onder hun schedel een menselijk brein zitten, maar waarschijnlijk is er iets onder dat
dak ontploft waardoor het brein deze groep mensen moet pakken.
Ze gaan er zomaar van uit dat de LHBT groep slecht' of zondig zijn.
De LHBT groep zijn eerlijke glorieuze en gevoelige mensen die erbij horen, een groep waar je
weinig hinder van hebt.

Er zijn mensen die zich in het publiek en kerken als een heilige gedragen en thuis zondaars zijn; ook
onder niet humane primaten komt dit voor.
Het lijkt erop dat deze groep mensen thuis losbandige zondige apen zijn die een scheidsrechter
nodig hebben om fatsoenlijk te handelen en te leven.
Deze Nashville verklaring kan geen standpunt zijn om van daaruit te vertrekken, het is een foutieve
verbeelding/inbeelding of een moraligie d.w.z. dat dat moraal en religie in de praktijk in elkaar
overlappen.

Dat vraagt weer om een hernieuwde analyse in de kerken en ook juridische ondersteuning voor
deze LHBTgroep.

Religie gaat over goed en slecht, zowel privé als in de sociale arena en het drijft de mensen in de
biechtstoelen en creëert problemen die er niet zijn.
Hierdoor kunnen ze zelf op de lastige kwesties van het leven antwoorden formuleren of naar de
richting waaruit het leven evolueert.
Religie is een zelfondersteunend, versterkend oplossend systeem.
Het actieve menselijk brein voelt, vreest en ziet bepaalde problematische aspecten van deze wereld
zoals het kwaad, de dood, falende liefde seksueel misbruik bij degene waar ze het niet van
verwachten en wilt dit verklaart zien.
Het brein wilt al deze vragen beantwoord hebben.

Religies creëren problemen die om een oplossingen vragen en bepalen noodzakelijke voorwaarden
en dat zien we nu ook weer in deze Nashville verklaring.

Religie kan een complex product voor het brein zijn en creëert onzekerheid, die weer het geloof
moet versterken.
Ook is religie fysiologisch onderhevig aan ziekte vermoeidheid en opwinding, een soort
meteorologisch systeem waarbinnen het brein de religieuze gebruiken nl. zonden van het aardse
leven probeert te bedwingen.
Het verlangt van de gelovigen een eindeloos geduld in het gedisciplineerd onderdrukken van
gevoelens en afkeur van dingen die eigenlijk normaal voor het leven zijn.
Ik weet hoe dit kan uitwerken en wat dit in een gezin kan aanrichten.

Religie is niet eenvoudig en het antwoord op deze Nashville verklaring ligt niet voor de hand.
Deze verklaring is een uitdagende materie en heeft voor velen heel wat losgemaakt, om daar
solidair op te reageren.
Het is een praktische beoefening zoals de voorstanders het graag zien.
Voor de tegenstanders een intellectuele exercitie, waardoor ze weer worden herinnerd aan religie.
Maar deze manier religie is een hiërarchie en dat geeft aanstoot tussen de mensen.
Hier zie je ook dat religies zich in het centrum van een nooit verdwijnend conflict bevinden en dat
zie je ook in de oorlogen.

In Gods ogen zijn we allemaal aan elkaar gelijk, maar Hij ziet het niet.
Terwijl de handen van een predikant naar boven wijzen, kunnen ze beter naar hun eigen binnenkant
wijzen en kijken.
Ook vraag ik me wel eens af of God wel naar beneden kijkt en zijn grondpersoneel ingevingen geeft
dat deze raadsels om nog meer antwoorden vragen.
In de Nashville verklaring zien we duidelijk dat religies de confrontaties van gelijkheid en
ongelijkheid aangaan, dat is eigenlijk de bron van hun macht.

Karl Marx stelling is 'dat religie het instrument is voor de elite om de 'massa te controleren'.
Wat ik erin zie is dat de religie de onderwerping van de mens aan hun goden als mechanisme
gebruikt, om de patronen van ondergeschiktheid en dominantie in de hele maatschappij te
modelleren.
In die zin zat Marx op het goede spoor.

Religie zit evolutionair ingebakken in ons brein en wat doet geloven met ons brein, hoe gaan wij
ermee om.
Nemen we alles klakkeloos aan en leven als een eenheidsworst, of denken we zelf na en bepalen
ons eigen leven.
Religie is alomtegenwoordig, en de vindplaats is ons brein en als God via het scheppingsverhaal een
creatie van ons brein is dan is God’s brein, ook ons brein.

Marianneke Beurskens
Geraadpleegde Literatuur
Het goddelijk brein
Lionel Tiger en Michael McGuire