Mijn God zit in mijn vingers


Vaak hoor ik mensen zeggen dat God zover weg is en ze kijken naar boven en zoeken hem.

Ik hoef niet ver te zoeken want God zit in mijn vingers en Hij is zeer talentvol.

God wist welk leven ik zou krijgen en heeft goede bedoelingen met mij, want Hij heeft me geïnspireerd om mooie werken op de piano te vertolken en via mijn intuïtie spreekt Hij tot me en wijst me mijn levensweg.

 

Jezus weet als geen ander wat lijden is, zelf ken ik het al 60 jaar, als kind heel jong al begonnen de pijnlijke aangeboren rugklachten zich te manifesteren, en deze pijn is nooit meer verdwenen, ook na vele operaties niet.

Daarom kreeg ik een talent, om musica en pianiste worden en Hij wandelt dagelijks meer dan vier uur met mij mee over de toetsen van mijn piano.

Bij elk werk, zit God mee in mijn vingers en wijst me intuïtief de weg.

 

De touche, aanslag op de piano, daar zijn wel honderd verschillende vormen van, die ik dagelijks train.

Het is niet zomaar een toets indrukken, maar je brengt een componist tot leven.

De touche werkt scheppend.

 

Tijdens het pianospel ben je onbewust of bewust veel met God bezig, want ik heb dat talent mogen ontvangen en mijn geloof speelt zich in de mooie werken af en vingers en mijn oren corrigeren alles.

Ook voel ik me intens dankbaar voor dit muzikaal geschenk. 

 

Zo hoor ik mezelf vaker tijdens mijn studie of op de pianoles vaak schietgebedjes zeggen, want je moet door jezelf heen, en dat is vaak een zeer moeilijke weg, want tijdens je studie komen juist jouw innerlijke blokkades bloot te liggen, daarom zijn muzieklessen zeer goed voor het trainen van een doorzettingsvermogen.

Piano studeren is zeer gezond voor lichaam en geest, het bevorderd je concentratie en je krijgt er een beter geheugen van, zeker op mijn leeftijd 67 jaar.

 

Zelf geef ik ook pianoles en je deelt je talent, je gebruikt het niet voor jezelf en heb er een groot plezier aan als mijn leerlingen vorderingen maken, maar zie ook hun moeilijkheden tijdens de lessen waar ze doorheen moeten en in mijn studio achter de piano gebeurd vaak veel.

Ik heb grote bewondering voor iedere leerling, vooral voor Freddy -  onze verstandelijk beperkte zoon - die ontzettend goed met pianospel bezig is.

Met beide handen werken is goed voor zijn hersenen en beide hersenhelften worden gebruikt.

Het pianospel heeft zijn groei als mede bevorderd.

Ook leerlingen die verstandelijk beperkt zijn, aangeboren afwijkingen in hun armen schouders of handen hebben en met een herseninfarct zitten bij me die een verlamming eraan overgehouden hebben.

Ze leren met vallen en opstaan – vaak met veel tranen – toch met die verlamde hand pianospelen.

Dat is het wonder van God in dit talent.

Via deze weg kan ik ook mensen – die nooit door hun handicap op een kunstencentrum of conservatorium terecht kunnen – les geven.

 

Wie is God voor mij,

Een goede vriend, waarbij ik me veilig en geborgen voel, en Hij geeft me een prachtig talent mee, waarin ik me nooit eenzaam en alléén hoeft te voelen.

Ik mag me altijd onderdompelen in mijn studies en wordt dagelijks opnieuw in muziek gedoopt.

Wat ben ik een bevoorrecht mens!

 

Vanaf 2018 ben ik met pianospelen gestopt omdat ik twee herseninfarcten kreeg en de oog-handcoördinatie niet meer in orde is.

Het hoge niveau van voorheen was niet meer bereikbaar en afzakken naar een lager niveau wilde ik niet.

Gaandeweg werd het alles in mij stilgelegd en ik merk dat het goed was en is.

Het stilleggen van deze pianostudie doe ik niet zelf maar dat gebeurt in me en dat is een teken dat het genoeg is geweest.

Het brengt rust met zich mee.

Met muziekbeluisteren vooral oratoria's en cantates van Bach, voel ik me ontzettend ondersteund door die prachtige teksten, alsof die voor mij geschreven zijn, ook bij de aria's en complete oratoria's die ik als solist mocht zingen in kerken. 

Januari 2019

 

Marianneke Beurskens