De vrouw ontvangt... 
Als moeder is zij een ander mens, dan de vrouw zonder het kind. 
Ze draagt negen maanden de vrucht van die nacht in haar lichaam. 
Iets groeit... 
Er groeit een merkteken in haar leven wat nooit meer weggaat. 
Ze is moeder... Ze is en blijft een moeder, ook al zou haar kind sterven. 
Zelfs al zouden al haar kinderen sterven. 
Eens droeg zij een van deze kinderen onder haar hart en deze ervaring gaat nooit meer weg.

Dit alles kent een man niet. 
Hij kent het verschil niet tussen de liefde en de tijd na de liefde. 
De tijd voor de zwagerschap en de tijd na de geboorte. 
De tijd als de kinderen de deur uitgaan...
Hij kan dit ook niet weten... 
Alleen een vrouw kan dit weten en daar ook over spreken.

Bron: De hap van Eva
Marianneke Beurskens